نِما شونِهْ سَرْ ویشهْ بَئییهْ خاموشْ |
مَسْتِهْ بِلْبِلِ نالهْ نیمُونه مه گُوشْ
|
|||
نامَرْدِ فَلِکْ حلقه دَکِرْدِهْ مه گُوشْ | وِنِهْ بَمِرْدِنْ، بوُردِنْ چِهارْ کَسِ دُوشْ |
شامگاه، بیشه خاموش و آرام شد (تاریک و تیره شد) / نالهی بلبل شیدا به گوشم نرسید
فلک نامرد حلقهی بندگی به گوشم نهاد / باید مُرد و به دوش چهار کس رفت (حمل شد)
***
به آگاهی می رساند استاد محسن مجیدزاده (م م روجا) امیرپژوه پیشکسوب، شاعر و خوشنویس، در ادینه روز ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ خورشیدی، در آرامگاه بهشت سکبنه کرج به خاک سپرده شد.
روح شان شاد
یادشان گرامی و
نام شان جاوید باد
شعر از: کاوه مجیدزاده