رفتن به محتوای اصلی
4 سال قبل

2 کلمه

  نِما شونِهْ سَرْ ویشهْ بَئییهْ خاموشْ  

مَسْتِهْ بِلْبِلِ نالهْ نیمُونه مه گُوشْ

 

 
  نامَرْدِ فَلِکْ حلقه دَکِرْدِهْ مه گُوشْ   وِنِهْ بَمِرْدِنْ، بوُردِنْ چِهارْ کَسِ دُوشْ

 

 

شام‌گاه، بیشه خاموش و آرام شد (تاریک و تیره شد) / ناله‌ی بلبل شیدا به گوشم نرسید

فلک نامرد حلقه‌ی بندگی به گوشم نهاد / باید مُرد و به دوش چهار کس رفت (حمل شد)

***

به آگاهی می رساند استاد محسن مجیدزاده (م م روجا) امیرپژوه پیشکسوب، شاعر  و خوشنویس، در ادینه روز ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ خورشیدی، در آرامگاه بهشت سکبنه کرج به خاک سپرده شد.

روح شان شاد
یادشان گرامی و
نام شان جاوید باد

شعر از: کاوه مجیدزاده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *